Fizyka czarnej dziury: Dzida LONG.
27
Dzięki obserwatorium Gaia, teleskopowi Europejskiego Obserwatorium Południowego i innym instrumentom naziemnym naukowcom udało się odkryć rekordową czarną dziurę w naszej galaktyce.
W badaniach udział wzięli polscy astronomowie z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego.
Co ciekawe, odkrycie było przypadkowe, dokonano go w trakcie sprawdzania poprawności danych do kolejnego katalogu misji Gaia (kosmiczne obserwatorium należące do Europejskiej Agencji Kosmicznej).
Naukowcy przeanalizowali zachowanie starej jasnej gwiazdy w gwiazdozbiorze Orła, odległej od nas o 1926 lat świetlnych i na podstawie jej ruchu ustalono, iż znajduje się w układzie podwójnym z uśpioną czarną dziurą o rekordowej masie, określonej na 33 razy większą niż masa Słońca. Nazwano ją Gaia BH3.
Poniżej artystyczne porównanie kilku czarnych dziur w Drodze Mlecznej: Gaia BH1, Cygnus X-1 oraz Gaia BH3 o masach 10, 21 i 33 razy większych niż masa Słońca. Źródło: ESO/M. Kornmesser.
W badaniach udział wzięli polscy astronomowie z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego.
Co ciekawe, odkrycie było przypadkowe, dokonano go w trakcie sprawdzania poprawności danych do kolejnego katalogu misji Gaia (kosmiczne obserwatorium należące do Europejskiej Agencji Kosmicznej).
Naukowcy przeanalizowali zachowanie starej jasnej gwiazdy w gwiazdozbiorze Orła, odległej od nas o 1926 lat świetlnych i na podstawie jej ruchu ustalono, iż znajduje się w układzie podwójnym z uśpioną czarną dziurą o rekordowej masie, określonej na 33 razy większą niż masa Słońca. Nazwano ją Gaia BH3.
Poniżej artystyczne porównanie kilku czarnych dziur w Drodze Mlecznej: Gaia BH1, Cygnus X-1 oraz Gaia BH3 o masach 10, 21 i 33 razy większych niż masa Słońca. Źródło: ESO/M. Kornmesser.
„Przy masie trzydzieści razy większej niż ta, którą ma Słońce, obserwujemy wyniki typowe dla pomiarów mas bardzo odległych czarnych dziur obserwowanych przez eksperymenty fal grawitacyjnych. Pomiary Gaia stanowią pierwszy niepodważalny dowód na istnienie tak ciężkich czarnych dziur” - tłumaczy prof. Łukasz Wyrzykowski z Obserwatorium Astronomicznego UW, członek zespołu Gaia od 2008 roku.
„Zaskakujące jest to, że skład chemiczny towarzyszki jest podobny do tego, który znajdujemy w starych, ubogich w metale gwiazdach w Galaktyce” - wyjaśnia dr Milena Ratajczak z OA UW, członek konsorcjum Gaia.
Jest to pierwsze potwierdzenie koncepcji, że czarne dziury o dużej masie obserwowane w eksperymentach z falami grawitacyjnymi powstały w wyniku zapadnięcia się pierwotnych masywnych gwiazd ubogich w ciężkie pierwiastki. Takie obiekty mogły ewoluować inaczej niż masywne gwiazdy obecne dzisiaj w Drodze Mlecznej.
Przed astronomami teraz trudne zadanie: próba wyjaśnienia pochodzenia czarnych dziur tak dużych jak Gaia BH3.
„Zaskakujące jest to, że skład chemiczny towarzyszki jest podobny do tego, który znajdujemy w starych, ubogich w metale gwiazdach w Galaktyce” - wyjaśnia dr Milena Ratajczak z OA UW, członek konsorcjum Gaia.
Jest to pierwsze potwierdzenie koncepcji, że czarne dziury o dużej masie obserwowane w eksperymentach z falami grawitacyjnymi powstały w wyniku zapadnięcia się pierwotnych masywnych gwiazd ubogich w ciężkie pierwiastki. Takie obiekty mogły ewoluować inaczej niż masywne gwiazdy obecne dzisiaj w Drodze Mlecznej.
Przed astronomami teraz trudne zadanie: próba wyjaśnienia pochodzenia czarnych dziur tak dużych jak Gaia BH3.
